Maandag 26 juli Enige tijd geen mogelijkheid gehad blogs op het net te plaatsen vanwege Vodafone en NL-wetgeving omtrent datalimieten en weet ik veel wat voor verhalen meer. Na een telefoontje met de helpdesk opgelost. Goed dan: we zijn vanmiddag in Vordingborg aangekomen aan de Storstrøm. Prachtig Deens klein water tussen Møns en Falster (als ik me niet vergis). We hebben dus de nodige mijlen gemaakt sinds de vorige blog uit Kristianopel. We zijn tamelijk vroeg op de motor uit Kristianopel vertrokken, samen met een groep van een boot of 8 die allemaal zuidwaarts gingen met het oog op het naderende slechte weer. Helaas met zuidenwind tegen, dus op de motor. Op de hoogte van Sandhamn zijn we de scheren ingedoken. Veel lager en minder begroeid en indrukwekkend dan de scheren benoorden Västervik, maar toch nog altijd een prachtig gezicht, en aangenaam beschut gevoel. Na weer de nodige liters diesel te hebben getankt afgemeerd in de saaie marina van Karlskrona die evenwel pal aan het oude centrum ligt. (De volgende keer zullen we ten zuiden van Karlskrona gaan liggen in een haventje dat onderdeel uitmaakt van de fortificatie en dat met een veer met de stad verbonden is.) In het centrum met de meiden gewinkeld, kado's gekocht, het wat tegenvallende marinemuseum bezocht en heerlijk gegeten met de meiden in een restaurantje; bij het aanreiken van de menukaart kregen de kinderen een kleurplaat en kleurpotloden, dat maakt het eten stukken aagenamer:-) De volgende dag vertrokken richting Simrishamn. Een forse tocht van ca. 55 mijl. We hebben overwogen eerst oostwaarts door de Hanöbukt te gaan en het mooie eilandje Tärnö aan te doen, maar: de slechte voorspelling houdt aan, dus kiezen we veiligheidshalve voor een zekere thuisreis (we willen uiterlijk 8 augustus in Cuxhaven zijn, zodat we twee weken voor de Duitse Bocht houden). De altijd betrouwbare Deutsche Wetterdienst geeft een verwachting van ZO 3-4bf, en hoewel onze koers en haven behoorlijk aan lager wal liggen, lijkt dat goed te doen. Buiten Karskrona staat nog een forse deining door van de wind van gisteren, en de kinderen krijgen te laat hun pilletje en blijven de hele dag te kooi -bleek later. Al snel neemt de wind wat toe en zeilen we met wat motor ondersteuning vlot verder. Gelukkig is Saskia alert en ziet ze een grote werkbank van zware balken in het water drijven; gelukkig schuin zodat hij grotendeels boven water uitsteekt, anders was het een flinke klap geweest. We willen hem als navigational warning aangeven op kanaal 16 maar krijgen geen respons van de kustwacht. Niet bepaald een veilig gevoel... De verdere tocht neemt de wind steeds meer toe en de buiïghheid in de lucht ook. Het bevalt ons niet maar er is geen redelijk alternatief en we kennen Simrishamn en zeilen dus maar door. Als gezegd zijn de kinderen ziek, vind ik het grote water niet zo heel denderend onder deze omstandigheden en geniet Saskia met volle teugen van de kracht en snelheid van het schip -geheel terecht. Tegen 16.00 komen we moe maar voldaan aan en als we afmeren geeft Feie nog een keer over en eten we daarna eieren met spek -die binnen blijven. Ondanks de vermoeidheid en het balen van het vroege opstaan alsmaar (we vertrokken uit Kristianopel om 6.30 en uit Karlskrona om 5.30) besluiten we weer vroeg verder te gaan in verband met de wind naar Ystad. Daar komen we tegen 11.30 aan en bezoeken de stad -helaas niet het cafe waarvan je de rekening zou voldoen: het was te druk, je houdt het tegoed:-) en na de stad het strand. De haven is een fantasieloze prijzige boel waar we ons niet op ons gemak voelen. De volgende dag geeft goeie mogelijkheid verder te gaan: nu weer een grote oversteek naar Klintholm in Denemarken. De volgende dag vetrekken we met de eersten uit de haven om ongeveer 7.15 en motoren en later motorzeilen in steeds beter wordend weer naar Klintholm. Al van ver zien we de kliffen in de zon liggen; heerlijk is dat altijd om naar land toe te zeilen. Na aankomst om 16.00 uur gaan we naar het strand en eten daarna patat en hamburgers van de frietkot in de kuip. Het leven is goed en wordt nog beter als de kinderen vlot te kooi gaan (en blijven) en wij heerlijk van een dvd-tje bij olielamp licht met de nodige oorlammen genieten:-) De volgende dag is er forse wind en wij zijn toe aan rust dus dat komt mooi uit. We gaan op de fiets het eiland op en bezoeken een kerkje met prachtige schilderingen uit de 16e eeuw en een prachtig buiten met schitterend aangelegd landgoed uit de 19e eeuw. De volgende dag is weer vies weer en we blijven om de Kittiwake eens flink uit te mesten, wat boodschappen te doen en te lummelen. De vooruitzichten waren wat onzeker de afgelopen tijd maar nu lijkt het dat er drie mooie dagen voor een paar dagen harde wind komen. We zetten de volgende ochtend dus niet koers naar het zuidelijke Gedsner maar varen door de mooie Grønsund naar Vordingborg. Mooi voor anker in een baai voor de haven. We hebben eerst geprobeerd benoordoosten Bogø Østerkov een oppertje te kiezen "wo sich" -volgens Greta & Harm (bekend uit Zweden)- "unserer Meinung nach einer der idyllischten Ankerplätze ganz Dänemarks befindet". Maar helaas, de geul was zo nauw, zo onbetond en het omliggende water zo snel te ondiep dat het ons onverstandig leek om hier de nacht door te brengen, aangezien er zeker 's nachts geen mogelijkheid zo zijn geweest om zonodig een beschutter plekje te zoeken en de waterstand wat kan wijzigen met de harde wind en wat getijde werking. Hier liggen we nu heerlijk in de zon, snel een duik, plannen voor morgen maken etc. etc.

Maandag 19/7 Dik op de terugreis zijn we inmiddels in Kristianopel voor de tweede maal. We waren onderweg naar Torhamn, even voor Karlskrona, maar de zee werd wat knobbelig, de wind tegen, dus de planning aangepast aan de omstandigheden. Circa 13.30 in de haven waar nog volop plaats was. We wilden dat de kinderen zelf aan land konden dus langszij de steiger aangelegd waar we mochten liggen, mits we iets verder in de hoek schoven. Nu was de planning voor morgen om vroeg te vertrekken en naar Karlskrona te varen. Die planning moeten we vrees ik ook aan de realiteit aanpassen: we zijn ingebouwd door een 8 schepen dikke rij achter ons en om nou om halfzeven 8 boten te wekken... In Karlskrona willen we in een haventje gaan liggen even buiten de stad, waar een veer naar het centrum gaat. Daarna bij stabiel weer nog eenmaal in de scheren aan de zuidkust van zweden voor anker. En dan: richting het westen en via Denemarken of Duitsland de Kielerfjord in. Maar zover is het nu nog niet. We waren gebleven in Västervik omdat het zwaar zou gaan buien. Ook daar week de praktijk van de planning af: er vielen 's avonds een paar druppeltjes, verder niks. De meiden hebben gelukkig genoten van het zwembad en wij ook wel een beetje. Daarna zijn we op een steenworp afstand van de plek waar we met onze Zweedse vrienden lagen voor het laatst in de 'echte' scheren voor anker. In de Djupesund ditmaal waar we nagenoeg alleen lagen en met een gezellige avond-picknick op een rots afscheid hebben genomen van dit prachtige leven. Van daaruit ging de reis naar het ons ook bekende Figeholm (er zijn niet zo heel veel aardige plaatsjes waar je uit kiezen kunt en we gaan het liefst naar de rustige plekjes). Dat was nog even een spannend tochtje in een heel nauw geultje toen de dieptemeter in een paar tellen terugliep van 18 meter naar 2,5 meter. Gelukkig stopte hij daar en konden we door. In Figeholm hebben we de drijver van de Zeus geplakt die een paar dagen eerder lek was geraakt door de hekgolf van een sportbootje in combinatie met het roestige en puntige ijzerwerk aan een steiger. Daarna hebben we ook van Figeholm afscheid genomen met een lekkere barbecue. Na Figeholm hebben we een aardig landelijk plekje bezocht een mijl of 20 benoorden Kalmar. Het was met de stevige wind wat gepiel om goed bij de hekbboei te komen. Bij een tweede poging ging een Zweed in klein bootje daar liggen. Verontwaardiging onzerzijds en hem gevraagd weg te gaan. Z'n eerste reactie was iets van een 'opgestaan plaats vergaan'. Dit hadden wij niet geanticipeerd en waren daarom gevaarlijk dichtbij gekomen -de verwachting was dat hij beleefd zou opkrassen. Dus: vol het gas erop om een aanvaring te voorkomen. Tsja, dan krijg je het wat macho bij-effect dat 's mans bootje alle kanten opstuiterde en hij eieren voor zijn geld koos. We voelden ons wat ongemakkelijk onder dit geweldadige optreden -en de Zweed zo bleek later voor zijn snel onze plaats pakken. Na wat beleefdheden over en weer was het weer goed. 's Ochtends zat er weer onweer in de lucht dus vroeg vertrokken richting Kalmar of het iets noordelijker gelegen Skäggenäs. Nog maar een halfuur onderweg werd de lucht akelig donker en zijn we als de sodemieter naar het dichtbij gelegen Bornholm op Öland gevaren. Bij het vallen van de eerste druppels meerden we af, en niks te vroeg: een hoosbui van jewelste (en een dicht dek!!!) en flinke donderklappen en 1 inslag vlakbij). De Zweedse voorspelling meldde dat er 's avond 7 Bf uit het noordwesten zou staan. Dit in combinatie met de grootse prolletigerigheid in Bornholm maakte dat we koers zetten richting het luwe Skäggenäs of Kalmar. Skäggenäs was helaas vol dus het werd voor de tweede maal Kalmar. Daar hebben we een dag rust gehouden om het schitterende en schitterend gelegen kasteel te bezoeken en zijn onze dochters na een reeks beproevingen tot prinses gekroond. Rest mij nog een ieder die op het punt staat op vakantie te gaan een heel prettige tijd te wensen. Wij berichten over een aantal dagen weer vanuit zuid Zweden.

Maandag 12 juli We liggen in een schilderachtig vissershaventje in Händelöp, een eilandje iets zuid-oostelijk van Västervik waar ik de vorige blog eindigde. Tussentijds hebben we -als beloofd door onze Duitse gidsen Greti & Harm- ons scherenparadijs gevonden oostelijk van het eiland Björkö. Een prachtig eiland, bewoond door 1 familie en een klusjesman. De familie boert naar traditie om ambacht, omgeving en leefwijze te behouden voor het nageslacht. Tegelijk is de boer taxichauffeur tussen alle eilanden en het vasteland. Vol bewondering kijken we hoe hij tegen de 20 knoop pal langs rotsen scheert om zijn vracht veilig aan de overzijde te brengen. Het is landschappelijk ongeëvenaard met prachtige huisjes, grotendeels vakantiewoningen, hier en daar een ander schip, maar verder vooral rust en verlatenheid en natuur: indrukwekkende rotspartijen, helder water, naald- en loofbos en indrukwekkende roofvogels die de andere beesten de stuipen op het lijf jagen: je hoort ze aan komen zweven omdat andere dieren alarm slaan. Tel daar nog bij op dat Feie en ik tijdens het peilen van de ankergrond in de Zeus een beest hoorden dat het geluid maakt 'alsof je hard je neus ophaalt' en je realiseert je hoever je van Nederland bent. Afijn, 's avonds bleek het ook in het paradijs duchtig te kunnen waaien en moesten we verkassen naar de overzijde nadat we aan lager wal -eerder op de dag nog hoger wal- wat te dicht bij de rotsen waren gekomen. Aan deze zijde was het zo mogelijk nog mooier en na nog tot een uur of 11 in de kuip te hebben gelezen -Saskia nu helemaal verslingerd aan de Graaf van Montecristo- gingen we voldaan te kooi. De volgende ochtend bracht het inmiddels bekende zomerse weer; sinds de storm in Orth medio juni hebben we geen regen van betekenis gehad; het dek is dan ook volledig uitgedroogd en wordt door ons meermalen per dag geputst. [Hanno, kijk maar eens uit naar een mooie partij Iroko...] Het werd een dag van zwemmen en Björkö bezoeken en heerlijk niksen. Zelfs de kinderen die normaal meer warm lopen voor speeltuinen, krabben en vriendinnen waren zeer tevreden met dit landschappelijk schoon en de mogelijkheid tot zwemmen. Onvervaard springt Lidewijde van het puntje van de boeg. Ook de volgende dagen verlopen volgens dit patroon waarbij ik nog wat gesprongen naden dicht en proppen in het dek zet (ach, toch nog een rotte plek deze winter over het hoofd gezien in het voordek en deze uitgestoken en daarna zo goed en zo kwaad als het gaat met het beschikbare instrumentarium gedicht met een stukje mahonie -het enige behalve vuren wat ik aan boord heb -doen we later nog over. (En bij dit alles ruimschoots het eigen record 'hoe besmeur ik mezelf en het schip met sikaflex' breek...) Ondertussen blijft het stoeien met het Zweeds Meteorologisch Instituut: eerder al hadden onze Zweedse kennissen hun ergernis niet onder stoelen of banken gestoken en bekend dat ze zich vooral verlaten op de Deense en Noorse weersdiensten. Nu kunnen wij daar geen gebruik van maken wegens gebrek aan internet. Dus roepen we de kustwacht op; kanaal 23 Västervik. Althans: dat denken we, zo doe je dat immers ook in Nederland -voor zover nodig: de kustwacht zendt daar zo frequent uit dat je niks hoeft te missen. Hier riepen we dus per marifoon Västervik op. "Coastguard, this is vessel Kittiwake, doe you read me over?" Stilte aan de andere kant van de antenne. In de herhaling dus. "Yes", komt een aarzelende Zweed krakend door de ether, "this is Radio Stockholm'. Verbluft kijken Saskia en ik elkaar aan: de weerman komt zelf aan de lijn. "Hello radio Stockholm, could you give us an up to date wheather forecast for the next 24 hours, please". Volgt een bericht over de wind, maar het is drukkend weer dus we willen graag weten of er onweer op komst is. "Will there be thunder?" vraagt Saskia. "Eh, yes", klinkt het na enige aarzeling. "I think so". "You think so"? informeren wij met enige vertwijfeling. "Yes, I think this evening will be sunny, and tomorrow morning maybe a bit cloudy, but later it will be sunny again, I think." Ah, daar zit de kneep. "No", zegt dus Saskia, "I meant thunderstorms, not sunny". "Oh, yes I see" antwoordt de nasale, onverstoorbare Zweed met geheel eigen logica, "I don't think we heard anything about thunderstorms here, so I guess there won't be any. Dan krachtiger: "no, no thunderstorms at the coast, maybe only on the main land". De volgende ochtend worden we gewekt door gedonder uit een inktzwarte lucht. We liggen gelukkig redelijk beschut nadat we weer van het anker geslagen waren -prut en zeegras is niks voor een cqr-anker. Bovendien lekt het dek maar op twee plekken:-) Als de buien zijn overgetrokken, varen we tussen de scheren naar Loftahammer om te bunkeren; het noordelijkste punt van onze reis op 57° 58' nog wat". Daarna -vanwege de onweersdreiging- binnendoor naar Händelöp. Op dit eilandje liggen twee haventjes: een op de zuidoostpunt die voornamelijk voor de visserij is maar wel op de kaart staat aangegeven. Een tweede aan de noordkant; deze staat alleen -met het nodige enthousiasme- beschreven in onze Duitse gids. Dit is weer een spannend stukje: door een smal, onbetond geultje met aan weerszijde onderwaterrotsen langs het eiland varen, om uiteindelijk in een idyllisch plaatsje te komen waar we voor het even idyllische bedrag van 30 kronen de nacht doorbrengen. De enige service is dan ook een afvalemmer en een brievenbus maar dat is ook meer dan voldoende op dit moment. Vandaag 13/7 zijn we weer terug in Västervik omdat er voor de komende nacht zware onweersbuien uit het zuiden afkomstig over zullen trekken. Maar nu eerst: weer lekker luieren aan het zwembad:-)

Västervik 7 juli Op 5 juli in Västervik aangekomen na een prachtige passage door de Spårasund, een engte westelijk van de grote doorvaart. Zoals onze Duitse gids ons vertelt: diese Passage ist wohl für alle Crews (je hoort het een Duitser zeggen) die Västervik besuchen, ein spannendes Urlaubserlebnis. En spannende Urlaubserlebnissen, daar doen we het voor. [De lezer merkt het aan de frivole toon: zojuist is het post-trouwdag champagne-ontbijt genoten. De Jip en Janneke champagne had overigens op de kinderen precies hetzelfde effect: een ongemotiveerd overmoedige stemming.] Hoe dan ook: vandaag wordt er aan het zwembad gehangen tot we rond het middaguur de haven verlaten moeten. Dan gaan we ws. voor anker iets oostelijk van Västervik waar aantallen gelukkige Zweden schitterende vakantiehuizen op nog schitterender locaties hebben neergepoot. Daar is een strandje waar de kinderen hun aandeel in de vakantie kunnen opeisen. Als de wind het toelaat blijven we daar vannacht liggen en koersen daarna richting Loftahammar waar wij '[unsere] persönliche Schärenparadies entdecken können' (om weer onze vrienden Greti und Harm te citeren). Daarna gaat de koers voor het eerst sinds vele weken zuidwaarts: we hebben lang gedacht Gotland aan te doen, maar de zeiltocht daarheen bedraagt een dikke 60 nautische mijl, terug naar Öland idem, en dat is voor de kinderen -en voor ons ook gegeven de windstilte waarin we zitten- geen pretje: 11 uur lang een stampende dieselmotor in je oren, terwijl de terugweg nog beginnen moet. Een ander argument is dat de scheren dusdanig mooi zijn, dat het alleszins de moeite waard is daar nog te blijven, en dat Gotland ook tijdens een auto/vliegvakantie bezocht kan worden. Dus: vanaf dinsdag is de verwachting van de Noren (zie aanbeveling in te bezoeken sites; de Zweden beschikken tot hun schaamte over een zeer slechte weersite) dat de wind wat vanuit andere richtingen dan zuid gaat blazen. Gisteren hebben we onze trouwdag gevierd in Pippiland: na een bustocht -eindelijk wat zicht op de Zweedse binnenlanden, wat een schitterend ongerepte natuur waar de kust soms tot diep in het land dringt- aangekomen te Vimmerby waar Astrid Lindgren is geboren. Daar is het Astrid Lindgrenpark waar alle bekende jeugdboeken (o.m. Ronja, Pippi Langströmm, Emil) terugkomen. Een heerlijk ruim opgezet park met allemaal speeltuinen en toneelvoorstellingen van de personages. Daarna de kinderen voor de Mac geplant met een dvd en samen op 1 fiets (jawel dat is een bezienswaardigheid in Zweden die enige toelichting vraagt: ouderen en kinderen fietsen hier met een veiligheidsvlaggetje op hun fiets, voor je gevoel draagt werkelijk iedereen een helm die slechts bij het naar bed gaan en dan nog alleen onder stabiele omstandigheden mag worden afgezet, en alle mensen die het water dichter naderen dan de kritieke grens van 2 meter dragen een zwemvest: veiligheid voor alles. Dus: als je je een Zweedse Jåmes Bønd voorstelt in een speedboot, draagt deze een zwemvest; het foldertje van Västervik toont een stoere vader met dochter in een speedboot op kalm water -beiden met zwemvest. 's Winters vriest het hier dicht, zo vertelt ons het foldertje van de omgeving. Mocht je gaan schaatsen neem dan het volgende mee: schaatsen, fakkels, overlevingspak, pikhaken, touw, fluitje, etc.). Hoe dan ook: Sas en ik reden dus samen op slechts één fiets, beiden ongehelmd door de stad waarbij we eerst de System Bolag (de staatwinkels die als enige sterke drank verkopen) aandeden ("verkoopt u ook hashies?") en daarna tegen het verkeer in terugreden naar Da Kit met de voor ieder herkenbare tassen van de System Bolag vervaarlijk slingerend aan het stuur; het leverde ons de nodige geschokte blikken op, waarbij je eerder verwacht dat een Zweed een uitgebreide argumentatie met je start waarom dit soort gedrag onoorbaar is, dan dat je de politie tegenkomt -die hebben we in Zweden (met uitzondering van de agenten in Pippi-land) sowieso nog niet gezien. "Yeah"' verzuchtten onze Zweedse vrienden enigszins gegeneerd, "Sweden is all about security". Niet het soort security van de Anglosaksische wereld van controle door autoriteiten maar zelf opgelegde en door sociale controle gegarandeerde veiligheid. Hoe dan ook: het champagne-ontbijt is achter de kiezen, de teksten zijn weer in geblogd: tijd om badwaarts te gaan en te genieten van wat komen gaat.

tussen de scheren2

Zondag 4 juli

Zoals de foto's aangeven zijn we in een prachtig gebied van de scheren terecht gekomen: talloze al dan niet begroeide rotseilanden die soms zo groot zijn dat er zomerhuisjes op staan, en soms slechts een paar bomen. Hoe dan ook: vanuit Kalmar zijn we eerst naar Figeholm gevaren. Dit was een prachtige dag: de zee was olieachtig glad toen we wegvoeren en het zicht op Kalmar, de indrukwekkende verkeersburg die over de Kalmarsund het eiland Öland verbindt met het Zweedse vasteland, en de kleinschaligheid van het water tussen Öland en het vaste land: het was schitterend. Tal van piepkleine haventjes -soms wel soms niet voor ons bereikbaar- met een paar kleine huisjes erbij liggen langs de kust. We hopen hier op de terugweg nog langs te komen. Ter hoogte van Borghom -een wat grotere plaats op Öland- begon er wat wind te komen; snel dus het zeil gezet en met comfortabele bakstag wind gezeild tot de aanloopgeul van de scheren van Figeholm. Dat was nog wel spannend want de wind was zuid-oostelijker dan voorspeld, en daarmee onze haven aan lager wal. Bij sterkere wind ontraadt onze Duitse gids dit gebied aan te lopen. Bijtijds dus de zeilen gestreken en op de motor richting het eerste eiland. De zeegang viel mee en dat was welkom: hoewel er later een goed betonde geul ligt, is de aanloop minder eenvoudig: je vaart vanaf de aanloopton ca. 312 graden en houdt een tenauwernood zichtbaar baken recht op de boeg. Dit baken ligt op de rotsen. Als je daar 'redelijk dichtbij bent' ga je stuurboord uit en koerst op de volgende groene ton. Op papier begrijpelijk; als je met deining en stevige wind op de kont langs de rotsen vaart waarop de golven stuk slaan is de praktijk wat weerbarstiger. Het ging allemaal goed en al snel kwamen we door een schitterend eilanden gebied en in het prachtige haventje van Figeholm.

Nadat we afgemeerd lagen zijn we met de kinderen inkopen gaan doen en hebben in de zon aan een tafeltje op het gras voor de steiger gepicknikt. Erg gezellig, erg schilderachtig.

De volgende dag -de meiden zaten hun schoolwerk in het gras te doen- bleken de Zweden die we in Kristianopel hadden ontmoet aan te komen: de meiden door het dolle heen: er waren weer speelvriendjes. De rolverdeling was snel gemaakt: meiden speelden met vriendinnen, Saskia ging de barbecue organiseren en ik kluste wat aan het schip.

's Avonds met de Zweden gegeten en besloten de volgende dag samen verder te trekken. Ook deze tocht was weer meer dan de moeite waard: door kronkelende geultjes waar je pal naast de boei groenig onderwater rotspartijen ziet liggen. Brrr. Goede navigatie en stuurmanskunst is dus vereist. Deze taken verdelen we meestal: Saskia streept de boeien weg op de kaart en ik houd roer. Nu is het mooie van Saskia dat ze meerdere dingen tegelijk kan: dus niet alleen precies letten op welke ton gepasseerd wordt, maar ook ondertussen de kinderen aandacht geven of het landschap fotograferen. En als ze dan weer een blik op de kaart werpt weet ze precies waar we zijn. In ieder geval bijna precies en daar komt een ander bewonderenswaardig kenmerk naar voren: haar ruimdenkendheid. Dus toen we een groene boei passeerden zei Saskia "OK, nu naar stuurboord en dan komen er twee rode boeien". Paniek sloeg mijn op beheersing gerichte persoonlijkheid om het hart. Ik zag alleen groene tonnen die licht naar bakboord afbogen. "Bakboord, ja dat is ook goed", antwoorde mijn flexibele navigator.
Afijn, zonder enige averij liepen rond zes uur de natuurlijke haven van Stora Vippholmen binnen: een wonderschone baai waar je met de neus nagenoeg op de kant ligt en met de kont aan een hekanker.

De dag daarop hebben we heerlijk gebadderd, de kinderen met hun Zweedse vriendinnen, en wij lekker in de zon en eindelijk het bijbootje Zeus getuigd en mee gezeild.

Tegen de avond besloten we samen met de Zweden te eten, zij gaan de volgende dag door naar Vastervik waar het andere echtpaar dat eigenaar van hun schip is, de boot overneemt. Het was naar ik meen een buitengewoon gezellige avond maarrrrr: sigaren en wiskey bleken de volgende dag teveel voor mijn gestel: een karaktervormende migraine hielden me dag in kooi en Saskia zorgde voor de kinderen.

Vandaag blijven we ook nog hier en gaan nog wat zeilen en zwemmen. Daarna varen we naar Vastervik waar twee zaken gepland staan: in een staatswinkel een fles Champagne kopen vanwege ons tienjarig huwelijk op zes juli en daarnaast een bezoek aan het nabijgelegen Astrid Lindgrenpark.

Daarna gaan we ons bezinnen op de rest van de tocht: er staan inmiddels 700 nautische mijlen op het log (zo'n 1300 km). Onze Zweedse vrienden vertelden dat de scheren rond Stockholm erg druk zijn dus dat lijkt -samen met de afstand- minder aanlokkelijk. Een goed alternatief zou een bezoek aan Gotland kunnen zijn.

Rest mij nogmaals iedereen die reageert te danken: het is erg gezellig om de reacties op de blog of per mail te lezen!

Tussen de scheren

De tekst van dit blogt volgt later: we zijn net aangekomen en gaan nu eten. De foto's spreken voor zich: het is hier paradijselijk: tussen de eilanden -scheren- met de neus aan een boom en de kont aan een hekanker, meters in het heldere water vissen zien. Miljarden muggen:-(

Later meer

Ondertussen: dank aan alle reacties, het is erg gezellig ze te lezen!