tussen de scheren2

Zondag 4 juli

Zoals de foto's aangeven zijn we in een prachtig gebied van de scheren terecht gekomen: talloze al dan niet begroeide rotseilanden die soms zo groot zijn dat er zomerhuisjes op staan, en soms slechts een paar bomen. Hoe dan ook: vanuit Kalmar zijn we eerst naar Figeholm gevaren. Dit was een prachtige dag: de zee was olieachtig glad toen we wegvoeren en het zicht op Kalmar, de indrukwekkende verkeersburg die over de Kalmarsund het eiland Öland verbindt met het Zweedse vasteland, en de kleinschaligheid van het water tussen Öland en het vaste land: het was schitterend. Tal van piepkleine haventjes -soms wel soms niet voor ons bereikbaar- met een paar kleine huisjes erbij liggen langs de kust. We hopen hier op de terugweg nog langs te komen. Ter hoogte van Borghom -een wat grotere plaats op Öland- begon er wat wind te komen; snel dus het zeil gezet en met comfortabele bakstag wind gezeild tot de aanloopgeul van de scheren van Figeholm. Dat was nog wel spannend want de wind was zuid-oostelijker dan voorspeld, en daarmee onze haven aan lager wal. Bij sterkere wind ontraadt onze Duitse gids dit gebied aan te lopen. Bijtijds dus de zeilen gestreken en op de motor richting het eerste eiland. De zeegang viel mee en dat was welkom: hoewel er later een goed betonde geul ligt, is de aanloop minder eenvoudig: je vaart vanaf de aanloopton ca. 312 graden en houdt een tenauwernood zichtbaar baken recht op de boeg. Dit baken ligt op de rotsen. Als je daar 'redelijk dichtbij bent' ga je stuurboord uit en koerst op de volgende groene ton. Op papier begrijpelijk; als je met deining en stevige wind op de kont langs de rotsen vaart waarop de golven stuk slaan is de praktijk wat weerbarstiger. Het ging allemaal goed en al snel kwamen we door een schitterend eilanden gebied en in het prachtige haventje van Figeholm.

Nadat we afgemeerd lagen zijn we met de kinderen inkopen gaan doen en hebben in de zon aan een tafeltje op het gras voor de steiger gepicknikt. Erg gezellig, erg schilderachtig.

De volgende dag -de meiden zaten hun schoolwerk in het gras te doen- bleken de Zweden die we in Kristianopel hadden ontmoet aan te komen: de meiden door het dolle heen: er waren weer speelvriendjes. De rolverdeling was snel gemaakt: meiden speelden met vriendinnen, Saskia ging de barbecue organiseren en ik kluste wat aan het schip.

's Avonds met de Zweden gegeten en besloten de volgende dag samen verder te trekken. Ook deze tocht was weer meer dan de moeite waard: door kronkelende geultjes waar je pal naast de boei groenig onderwater rotspartijen ziet liggen. Brrr. Goede navigatie en stuurmanskunst is dus vereist. Deze taken verdelen we meestal: Saskia streept de boeien weg op de kaart en ik houd roer. Nu is het mooie van Saskia dat ze meerdere dingen tegelijk kan: dus niet alleen precies letten op welke ton gepasseerd wordt, maar ook ondertussen de kinderen aandacht geven of het landschap fotograferen. En als ze dan weer een blik op de kaart werpt weet ze precies waar we zijn. In ieder geval bijna precies en daar komt een ander bewonderenswaardig kenmerk naar voren: haar ruimdenkendheid. Dus toen we een groene boei passeerden zei Saskia "OK, nu naar stuurboord en dan komen er twee rode boeien". Paniek sloeg mijn op beheersing gerichte persoonlijkheid om het hart. Ik zag alleen groene tonnen die licht naar bakboord afbogen. "Bakboord, ja dat is ook goed", antwoorde mijn flexibele navigator.
Afijn, zonder enige averij liepen rond zes uur de natuurlijke haven van Stora Vippholmen binnen: een wonderschone baai waar je met de neus nagenoeg op de kant ligt en met de kont aan een hekanker.

De dag daarop hebben we heerlijk gebadderd, de kinderen met hun Zweedse vriendinnen, en wij lekker in de zon en eindelijk het bijbootje Zeus getuigd en mee gezeild.

Tegen de avond besloten we samen met de Zweden te eten, zij gaan de volgende dag door naar Vastervik waar het andere echtpaar dat eigenaar van hun schip is, de boot overneemt. Het was naar ik meen een buitengewoon gezellige avond maarrrrr: sigaren en wiskey bleken de volgende dag teveel voor mijn gestel: een karaktervormende migraine hielden me dag in kooi en Saskia zorgde voor de kinderen.

Vandaag blijven we ook nog hier en gaan nog wat zeilen en zwemmen. Daarna varen we naar Vastervik waar twee zaken gepland staan: in een staatswinkel een fles Champagne kopen vanwege ons tienjarig huwelijk op zes juli en daarnaast een bezoek aan het nabijgelegen Astrid Lindgrenpark.

Daarna gaan we ons bezinnen op de rest van de tocht: er staan inmiddels 700 nautische mijlen op het log (zo'n 1300 km). Onze Zweedse vrienden vertelden dat de scheren rond Stockholm erg druk zijn dus dat lijkt -samen met de afstand- minder aanlokkelijk. Een goed alternatief zou een bezoek aan Gotland kunnen zijn.

Rest mij nogmaals iedereen die reageert te danken: het is erg gezellig om de reacties op de blog of per mail te lezen!