Zondag 15 augustus Verwaaid met 7 bf in Pampus-haven. Ach een mens maakt wat mee op zo'n zeilreis naar Zweden. In kort bestek: vanuit Delfzijl hebben we de staande mastroute gevolgd om over het mooie Reitdiep en Dokkumer Ee te kunnen varen. De eerste stop was in Garnwerd waar we heerlijk 's middags hebben gezwommen en de volgende ochtend koffie met taart genoten bij het tegenoverliggende cafe. Daarna rustig op de motor verder tot iets voorbij Ezumazijl. Daar slechter weer gekregen maar het dek blijft droog! De volgende ochtend weg bij opening van de bruggen. In Dokkum -ruim twee uur varen- ontdekt dat het volgbootje niet volgde. Terug naar Ezumazijl ondertussen brugwachters, havenmeesters en politie waarschuwend. Iets beoosten onze overnachtingsplek lag het volgbootje keurig in het riet te wachten. Met behulp van een vriendelijk echtpaar in een ondieper schip het bootje teruggehaald. Daarop wederom richting Dokkum gevaren en uiteindelijk iets westelijk van Dokkum aan een steigertje overnacht. De 'Blackwater' -mede old-gaffer-lid- kwam naast ons en dat leverde een gezellige avond op. Donderdagocht
end weer bijtijds weg en gevaren tot molen De Zwaluw in Birdaard. Aardige rondleiding gekregen en eten gebunkerd. Toen door tot het dorpje voor Grouw. Ondertussen met Meik en Joost en Joris en Nancy contact over een treffen op het IJsselmeer. De volgende dag dus door richting Stavoren of Lemmer, afhankelijk van de wind. Op het Margrietkanaal krijgen we een waarschuwing voor onweer, hagel en waterhozen. We kijken het in Lemmer aan en besluiten over te steken naar Lelystad. Onderweg vormt zich boven Urk een zware bui. Volgens de buienradar -gelukkig bereik- trekt deze het land in. Door dus naar Lelystad. In de sluis breidt de bui zich toch uit richting ons. We schutten door en meren af aan de steiger van de Batavia. Als de bui overtrekt voor anker iets verderop. Zaterdag dan De Vlieter en 't Hoen tegemoet gevaren. Nog steeds onweerswaarschuwing maar de lucht ziet er niet dreigend uit. Om een uur of één t
reffen we elkaar in Pampushaven. Ongelofelijk leuk en gezellig om elkaar weer te zien. Neven en nichten zijn uitgelaten en verdelen zich over Hoen, Vlieter en Kittiwake. De wind staat in de loop van de dag behoorlijk door uit het Noorden, maar zal in de loop van de nacht afnemen. Was de verwachting. Niks was minder waar: om een uur of drie worden we wakker van de sterk toegenomen wind. De verkeerspost meldt Lelystad NNO 6bf. 's Ochtends vertrekken Hoen en Vlieter naar haven Muiderzand. Wij vinden het de moeite waard om de kop naar buiten te steken en met harde wind te varen. Met gewone fok, geen kluiver en dubbel gereefd grootzeil koersen we 320º met 5 knoop, het berghout geregeld in het water. Zo zeilt het schip heerlijk. Helaas: kinderen zeeziek en dan is de regel bij niet-noodzakelijke tochten dat we omkeren. Terug lopen we onder 
het kleine tuig nog een dikke 7 knoop. Mensen wat zeilt ons schip toch fantastisch in ruiger weer! De rest van de dag liggen we verwaaid, doen spelletjes, lezen en bereiden ons voor op het laatste rak richting Monnickendam. We zijn nu 76 dagen op het schip, hebben iets meer dan 1500 zeemijl gevaren en willen zo weer terug!
Zaterdag 31 juli
We liggen nu in Troense en zijn daar gekomen uit Vordingeborg. Dat was weer een lange tocht -op de motor: er is te weinig wind- van Vordingeborg naar Troense, iets bezuiden Svendborg. De eerste avond gaan we voor anker in een mooie baai -alles is overigens mooi in dit gebied dat mede in het licht van de omvang en schoonheid van de huizen treffend de Deense Rivièra wordt genoemd. De baai waarin we liggen heet de Thurø Bund. Voor anker, dat betekent weer lekker zwemmen en een heerlijk gevoel van vrijheid. Overigens liggen we eerst in de rook: de Deense boeren fikken blijkbaar hun land af -nadat er is geoogst neem ik aan- en dat levert werkelijk enorme rookwolken op. Een mooie foto waar op de ene helft zo'n CO2-producerende wolk staat en op de andere helft een windmolenpark. Hoe dan ook: de baai waar we liggen is zo beschut dat hier vroeger de zeilschepen werden gebracht om te overwinteren: de beschutting van de baai beschermde ze tegen stormen en ijsgang. Omdat er behoorlijke wind in de voorspelling zit besluiten we 's ochtends vroeg te verkassen naar de haven van Troense: een schitterend plaatsje aan de Svendborg Sund. De windvoorspelling is ditmaal des te serieuzer te nemen omdat de voortekenen bepaald ongunstig waren: ten eerste ontplofte er een duralexglas nadat Saskia er juist haar koffie uit had gedronken en verspreidde een massa aan splinters in de kajuit. Daarna, bij het ophalen van het anker liet Sas de puts in het water donderen op de manier waarop Obelix een net uitgooit: zonder het touwtje vast te houden. Omdat Saskia gemoedereerd op zoek ging
naar een pikhaak en de puts snel bodemwaarts ging, zag ik mij genoodzaakt gekleed overboord te springen om de puts van een zeemansgraf te redden. Stomme verbazing en daarna groot plezier bij de kinderen. Daarna dus koers richting Troense waar een nieuwe verrassing wacht: bij het binnenvaren van de haven zie ik een Wantij liggen. Dat vraagt om inspectie, dus met het roeibootje eropaf. Het blijkt zowaar de Wantij van Peter Schouten zelf te zijn. Snel Saskia en Feie gehaald terwijl Lidewijde bij Anneke aan boord blijft en daarna veel kletsen en leren van Peter. Tegen theetijd gaan we terug naar de Kittiwake, doe ik in het nabijgelegen Vindby boodschappen en eten we lekker terwijl de kachel snort. 's Avonds met een dvd-tje op de bank:-) De volgende dag eerst verkassen naar een vrije box en nadat dit gebeurt is met
een veer richting Svendborg. Dit blijkt maar in 1 opzicht een nuttig bezoek: hier willen we beslist niet liggen. De oude scheepswerf is de moeite nu niet meer waard, in de haven ligt het tot 9 dik en de stad zelf heeft weinig te bieden. IJs terwijl we op het veer terug wachten. 's Avonds aantrekkende wind en regen en een inmiddels bulderende kachel. De dag daarop -vrijdag inmiddels naar ik meen- is nog steeds slecht weer: harde wind en buien. De kinderen beginnen te klooien dus een schietgebedje naar boven voor droogte zodat we van boord kunnen. Tegen enen wordt dat verhoord en met regenjassen en laarzen en in korte broek gaan we richting Slot Valdemar. Een aardig kasteel/buiten dat bezichtigd kan worden en waar er niks is afgezet: je loopt echt door de eetzaal met gedekte tafel, langs de bedden etc. Erg leuk en mooi. Een heerlijke bibliotheek met grote openhaard en uitzicht over de Svendborg Sund, wat wil een mens nog meer?! Zaterdag willen Sas en ik vertrekken richting het zuiden maaaaaarrrrr: de kinderen ontdekken het clubhuis van de zeilvereniging bij de haven en besluiten dat daar vandaag de dag wordt doorgebracht en 's avonds gegeten zal worden. Dit is heerlijk voor hen: op en af de boot kunn
en rennen en de hele dag schooltje en van alles en nog wat spelend hebben ze een heerlijke dag. Ditmaal geen ' je bent een fuk-joe fuk-joe zus, ik ga je doden' maar gemoedelijk spel. 's Avonds regent het weer, straks steken we de fik in de vuurduvel en volgt weer een genoegelijke avond. De planning is nu toch echt morgen te vertrekken en om de noord richting Aerø te varen en bij Aerøskøbing voor anker te gaan. De volgende dag -maandag- moet ons dan naar Bagenkop op de zuidpunt van Langeland voeren, en dinsdag maken we de oversteek naar Strande of Laboe in de Kielrbucht. Dan twee dagen Noord-Oostzeekanaal en dan hopen dat de weergoden ons guntig gezind zijn voor de oversteek over de Duitse Bocht.
Maandag 26 juli Enige tijd geen mogelijkheid gehad blogs op het net te plaatsen vanwege Vodafone en NL-wetgeving omtrent datalimieten en weet ik veel wat voor verhalen meer. Na een telefoontje met de helpdesk opgelost. Goed dan: we zijn vanmiddag in Vordingborg aangekomen aan de Storstrøm. Prachtig Deens klein water tussen Møns en Falster (als ik me niet vergis). We hebben dus de nodige mijlen gemaakt sinds de vorige blog uit Kristia
nopel. We zijn tamelijk vroeg op de motor uit Kristianopel vertrokken, samen met een groep van een boot of 8 die allemaal zuidwaarts gingen met het oog op het naderende slechte weer. Helaas met zuidenwind tegen, dus op de motor. Op de hoogte van Sandhamn zijn we de scheren ingedoken. Veel lager en minder begroeid en indrukwekkend dan de scheren benoorden Västervik, maar toch nog altijd een prachtig gezicht, en aangenaam beschut gevoel. Na weer de nodige liters diesel te hebben getankt afgemeerd in de saaie marina van Karlskrona die evenwel pal aan het oude centrum ligt. (De volgende keer zullen we ten zuiden van Karlskrona gaan liggen in een haventje dat onderdeel uitmaakt van de fortificatie en dat met een veer met de stad verbonden is.) In het centrum met de meiden gewinkeld, kado's gekocht, het wat tegenvallende marinemuseum bezocht en heerlijk gegeten met de meiden in een restaurantje; bij het aanreiken van de menukaart kregen de kinderen een kleurplaat en kleurpotloden, dat maakt het eten stukken aagenamer:-) De volgende dag vertrokken richting Simrishamn. Een forse tocht van ca. 55 mijl. We hebben overwogen eerst oostwaarts door de Hanöbukt te gaan en het mooie eilandje Tärnö aan te doen, maar: de slechte voorspelling houdt aan, dus kiezen we veiligheidshalve voor een zekere thuisreis (we willen uiterlijk 8 augustus in Cuxhaven zijn, zodat we twee weken voor de Duitse Bocht houden). De altijd betrouwbare Deutsche Wetterdienst geeft een verwachting van ZO 3-4bf, en hoewel onze koers en haven behoorlijk aan lager wal liggen, lijkt dat goed te doen. Buiten Karskrona staat nog een forse deining door van de wind van gisteren, en de kinderen krijgen te laat hun pilletje en blijven de hele dag te kooi -b
leek later. Al snel neemt de wind wat toe en zeilen we met wat motor ondersteuning vlot verder. Gelukkig is Saskia alert en ziet ze een grote werkbank van zware balken in het water drijven; gelukkig schuin zodat hij grotendeels boven water uitsteekt, anders was het een flinke klap geweest. We willen hem als navigational warning aangeven op kanaal 16 maar krijgen geen respons van de kustwacht. Niet bepaald een veilig gevoel... De verdere tocht neemt de wind steeds meer toe en de buiïghheid in de lucht ook. Het bevalt ons niet maar er is geen redelijk alternatief en we kennen Simrishamn en zeilen dus maar door. Als gezegd zijn de kinderen ziek, vind ik het grote water niet zo heel denderend onder deze omstandigheden en geniet Saskia met volle teugen van de kracht en snelheid van het schip -geheel terecht. Tegen 16.00 komen we moe maar voldaan aan en als we afmeren geeft Feie nog een keer over en eten we daarna eieren met spek -die binnen blijven. Ondanks de vermoeidheid en het balen van het vroege opstaan alsmaar (we vertrokken uit Kristianopel om 6.30 en uit Karlskrona om 5.30) besluiten we weer vroeg verder te gaan in verband met de wind naar Ystad. Daar kom
en we tegen 11.30 aan en bezoeken de stad -helaas niet het cafe waarvan je de rekening zou voldoen: het was te druk, je houdt het tegoed:-) en na de stad het strand. De haven is een fantasieloze prijzige boel waar we ons niet op ons gemak voelen. De volgende dag geeft goeie mogelijkheid verder te gaan: nu weer een grote oversteek naar Klintholm in Denemarken. De volgende dag vetrekken we met de eersten uit de haven om ongeveer 7.15 en motoren en later motorzeilen in steeds beter wordend weer naar Klintholm. Al van ver zien we de kliffen in de zon liggen; heerlijk is dat altijd om naar land toe te zeilen. Na aankomst om 16.00 uur gaan we naar het strand en eten daarna patat en hamburgers van de frietkot in de kuip. Het leven is goed en wordt nog beter als de kinderen vlot te kooi gaan (en blijven) en wij heerlijk van een dvd-tje bij olielamp licht met de nodige oorlammen genieten:-) De volgende dag is er forse wind en wij zijn toe aan rust dus dat komt mooi uit. We gaan op de fiets het eiland op en bezoeken een kerkje met prachtige schilderingen uit de 16e eeuw en een prachtig buiten met schitterend aangelegd landgoed uit de 19e eeuw. De volgende dag is weer vies weer en we blijven om de Kittiwake eens flink uit te mesten, wat boodschappen te doen en te lummelen. De vooruitzichten waren wat onzeker de afgelopen tijd maar nu lijkt het dat er drie mooie dagen voor een paar dagen harde wind komen. We zetten de volgende ochtend dus niet koers naar het zuidelijke Gedsner maar varen door de mooie Grønsund naar Vordingborg. Mooi voor anker in een
baai voor de haven. We hebben eerst geprobeerd benoordoosten Bogø Østerkov een oppertje te kiezen "wo sich" -volgens Greta & Harm (bekend uit Zweden)- "unserer Meinung nach einer der idyllischten Ankerplätze ganz Dänemarks befindet". Maar helaas, de geul was zo nauw, zo onbetond en het omliggende water zo snel te ondiep dat het ons onverstandig leek om hier de nacht door te brengen, aangezien er zeker 's nachts geen mogelijkheid zo zijn geweest om zonodig een beschutter plekje te zoeken en de waterstand wat kan wijzigen met de harde wind en wat getijde werking. Hier liggen we nu heerlijk in de zon, snel een duik, plannen voor morgen maken etc. etc.
Maandag 19/7 Dik op de terugreis zijn we inmiddels in Kristianopel voor de tweede maal. We waren onderweg naar Torhamn, even voor Karlskrona, maar de zee werd wat knobbelig, de wind tegen, dus de planning aangepast aan de omstandigheden. Circa 13.30 in de haven waar nog volop plaats was. We wilden dat de kinderen zelf aan land
konden dus langszij de steiger aangelegd waar we mochten liggen, mits we iets verder in de hoek schoven. Nu was de planning voor morgen om vroeg te vertrekken en naar Karlskrona te varen. Die planning moeten we vrees ik ook aan de realiteit aanpassen: we zijn ingebouwd door een 8 schepen dikke rij achter ons en om nou om halfzeven 8 boten te wekken... In Karlskrona willen we in een haventje gaan liggen even buiten de stad, waar een veer naar het centrum gaat. Daarna bij stabiel weer nog eenmaal in de scheren aan de zuidkust van zweden voor anker. En dan: richting het westen en via Denemarken of Duitsland de Kielerfjord in. Maar zover is het nu nog niet. We waren gebleven in Västervik omdat het zwaar zou gaan buien. Ook daar week de praktijk van de planning af: er vielen 's avonds een paar druppeltjes, verder niks. De meiden hebben gelukkig genoten van het zwembad en wij ook wel een beetje. Daarna zijn we op een steenworp afstand van de plek waar we met onze Zweedse vrienden lagen voor het laatst in de 'echte' scheren voor anker. In de Djupesund ditmaal waar we nagenoeg alleen lagen en met een gezellige avond-picknick op een rots afscheid hebben genomen van dit prachtige leven. Van daaruit ging de reis naar het ons ook bekende Figeholm (er zijn niet zo heel veel aardige 
plaatsjes waar je uit kiezen kunt en we gaan het liefst naar de rustige plekjes). Dat was nog even een spannend tochtje in een heel nauw geultje toen de dieptemeter in een paar tellen terugliep van 18 meter naar 2,5 meter. Gelukkig stopte hij daar en konden we door. In Figeholm hebben we de drijver van de Zeus geplakt die een paar dagen eerder lek was geraakt door de hekgolf van een sportbootje in combinatie met het roestige en puntige ijzerwerk aan een steiger. Daarna hebben we ook van Figeholm afscheid genomen met een lekkere barbecue. Na Figeholm hebben we een aardig landelijk plekje bezocht een mijl of 20 benoorden Kalmar. Het was met de stevige wind wat gepiel om goed bij de hekbboei te komen. Bij een tweede poging ging een Zweed in klein bootje daar liggen. Verontwaardiging onzerzijds en hem gevraagd weg te gaan. Z'n eerste reactie w
as iets van een 'opgestaan plaats vergaan'. Dit hadden wij niet geanticipeerd en waren daarom gevaarlijk dichtbij gekomen -de verwachting was dat hij beleefd zou opkrassen. Dus: vol het gas erop om een aanvaring te voorkomen. Tsja, dan krijg je het wat macho bij-effect dat 's mans bootje alle kanten opstuiterde en hij eieren voor zijn geld koos. We voelden ons wat ongemakkelijk onder dit geweldadige optreden -en de Zweed zo bleek later voor zijn snel onze plaats pakken. Na wat beleefdheden over en weer was het weer goed. 's Ochtends zat er weer onweer in de lucht dus vroeg vertrokken richting Kalmar of het iets noordelijker gelegen Skäggenäs. Nog maar een halfuur onderweg werd de lucht akelig donker en zijn we als de sodemieter naar het dichtbij gelegen Bornholm op Öland gevaren. Bij het vallen van de eerste druppels meerden we af, en niks te vroeg: een hoosbui van jewelste (en een dicht dek!!!) en flinke donderklappen en 1 inslag vlakbij). De Zweedse voorspelling meldde dat er 's avond 7 Bf uit het noordwesten zou staan. Dit in combinatie met de grootse prolletigerigheid in Bornholm maakte dat we koers zetten richting 
het luwe Skäggenäs of Kalmar. Skäggenäs was helaas vol dus het werd voor de tweede maal Kalmar. Daar hebben we een dag rust gehouden om het schitterende en schitterend gelegen kasteel te bezoeken en zijn onze dochters na een reeks beproevingen tot prinses gekroond. Rest mij nog een ieder die op het punt staat op vakantie te gaan een heel prettige tijd te wensen. Wij berichten over een aantal dagen weer vanuit zuid Zweden.
Maandag 12 juli We liggen in een schilderachtig vissershaventje in Händelöp, een eilandje iets zuid-oostelijk van Västervik waar ik de vorige blog eindigde. Tussentijds hebben we -als beloofd door onze Duitse gidsen Greti & Harm- ons scherenparadijs gevonden oostelijk van het eiland Björkö. Een prachtig eiland, bewoond door 1 familie en een klusjesman. De familie boert naar traditie om ambacht, omgeving en leefwijze te behouden voor het nageslacht. Tegelijk is de boer taxichauffeur tussen alle eilanden en het vasteland. Vol bewondering kijken we hoe hij tegen de 20 knoop pal langs rotsen scheert om zijn vracht veilig aan de overzijde te brengen. Het is landschappelijk ongeëvenaard met prachtige huisjes, grotendeels vakantiewoningen, hier en daar een ander schip, maar verder vooral rust en verlatenheid en natuur: indrukwekkende rotspartijen, helder water, naald- en loofbos en indrukwekkende roofvogels die de andere beesten de stuipen op het lijf jagen: je hoort ze aan komen zweven omdat andere dieren alarm slaan. Tel daar nog bij op dat Feie en ik tijdens het peilen van de ankergrond in de Zeus een beest hoorden dat het geluid maakt 'alsof je hard je neus ophaalt' en je realiseert je hoever je van Nederland bent. Afijn, 's avonds bleek het ook in het paradijs duchtig te kunnen waaien en moesten we verkassen naar de overzijde nadat we aan lager wal -eerder op de dag nog hoger
wal- wat te dicht bij de rotsen waren gekomen. Aan deze zijde was het zo mogelijk nog mooier en na nog tot een uur of 11 in de kuip te hebben gelezen -Saskia nu helemaal verslingerd aan de Graaf van Montecristo- gingen we voldaan te kooi. De volgende ochtend bracht het inmiddels bekende zomerse weer; sinds de storm in Orth medio juni hebben we geen regen van betekenis gehad; het dek is dan ook volledig uitgedroogd en wordt door ons meermalen per dag geputst. [Hanno, kijk maar eens uit naar een mooie partij Iroko...] Het werd een dag van zwemmen en Björkö bezoeken en heerlijk niksen. Zelfs de kinderen die normaal meer warm lopen voor speeltuinen, krabben en vriendinnen waren zeer tevreden met dit landschappelijk schoon en de mogelijkheid tot zwemmen. Onvervaard springt Lidewijde van het puntje van de boeg. Ook de volgende dagen verlopen volgens dit patroon waarbij ik nog wat gesprongen naden dicht en proppen in het dek zet (ach, toch nog een rotte plek deze winter over het hoofd gezien in het voordek en deze uitgestoken en daarna zo goed en zo kwaad als het gaat met het beschikbare instrumentarium gedicht met een stukje mahonie -het enige behalve vuren wat ik aan boord heb -doen we later nog over. (En bij dit alles ruimschoots het eigen record 'hoe besmeur ik mezelf en het schip met sikaflex' breek...) Ondertussen blijft het stoeien met h
et Zweeds Meteorologisch Instituut: eerder al hadden onze Zweedse kennissen hun ergernis niet onder stoelen of banken gestoken en bekend dat ze zich vooral verlaten op de Deense en Noorse weersdiensten. Nu kunnen wij daar geen gebruik van maken wegens gebrek aan internet. Dus roepen we de kustwacht op; kanaal 23 Västervik. Althans: dat denken we, zo doe je dat immers ook in Nederland -voor zover nodig: de kustwacht zendt daar zo frequent uit dat je niks hoeft te missen. Hier riepen we dus per marifoon Västervik op. "Coastguard, this is vessel Kittiwake, doe you read me over?" Stilte aan de andere kant van de antenne. In de herhaling dus. "Yes", komt een aarzelende Zweed krakend door de ether, "this is Radio Stockholm'. Verbluft kijken Saskia en ik elkaar aan: de weerman komt zelf aan de lijn. "Hello radio Stockholm, could you give us an up to date wheather forecast for the next 24 hours, please". Volgt een bericht over de wind, maar het is drukkend weer dus we willen graag weten of er onweer op komst is. "Will there be thunder?" vraagt Saskia. "Eh, yes", klinkt het na enige aarzeling. "I think so". "You think so"? informeren wij met enige vertwijfeling. "Yes, I think this evening will be sunny, and tomorrow morning maybe a bit cloudy, but later it will be sunny again, I think." Ah, daar zit de kneep. "No", zegt dus Saskia, "I meant thunderstorms, not sunny". "Oh, yes I see" antwoordt de nasale, onverstoorbare Zweed met geheel eigen logica, "I don't think we heard anything about thunderstorms here, so I guess there won't be any. Dan krachtiger: "no, no thunderstorms at the coast, maybe only on the main land". De volgende ochtend worden we gewekt door gedonder uit een inktzwarte lucht. We liggen gelukkig redelijk beschut nadat we weer van het anker geslagen waren -prut en zeegras is niks voor e
en cqr-anker. Bovendien lekt het dek maar op twee plekken:-) Als de buien zijn overgetrokken, varen we tussen de scheren naar Loftahammer om te bunkeren; het noordelijkste punt van onze reis op 57° 58' nog wat". Daarna -vanwege de onweersdreiging- binnendoor naar Händelöp. Op dit eilandje liggen twee haventjes: een op de zuidoostpunt die voornamelijk voor de visserij is maar wel op de kaart staat aangegeven. Een tweede aan de noordkant; deze staat alleen -met het nodige enthousiasme- beschreven in onze Duitse gids. Dit is weer een spannend stukje: door een smal, onbetond geultje met aan weerszijde onderwaterrotsen langs het eiland varen, om uiteindelijk in een idyllisch plaatsje te komen waar we voor het even idyllische bedrag van 30 kronen de nacht doorbrengen. De enige service is dan ook een afvalemmer en een brievenbus maar dat is ook meer dan voldoende op dit moment. Vandaag 13/7 zijn we weer terug in Västervik omdat er voor de komende nacht zware onweersbuien uit het zuiden afkomstig over zullen trekken. Maar nu eerst: weer lekker luieren aan het zwembad:-)
Västervik 7 juli Op 5 juli in Västervik aangekomen na een prachtige passage door de Spårasund, een engte westelijk van de grote doorvaart. Zoals onze Duitse gids ons vertelt: diese Passage ist wohl für alle Crews (je hoort het een Duitser zeggen) die Västervik besuchen, ein spannendes Urlaubserlebnis. En spannende Urlaubserlebnissen, daar doen we het voor. [De lezer merkt het aan de frivole toon: zojuist is het post-trouwdag champagne-ontbijt genoten. De Jip en Janneke champagne had overigens op de kinderen precies hetzelfde effect: een ongemotiveerd overmoedige stemming.] Hoe dan ook: vandaag wordt er aan het zwembad gehangen tot we rond het middaguur de haven verlaten moeten. Dan gaan we ws. voor anker iets oostelijk van Västervik waar aantallen gelukkige Zweden schitterende va
kantiehuizen op nog schitterender locaties hebben neergepoot. Daar is een strandje waar de kinderen hun aandeel in de vakantie kunnen opeisen. Als de wind het toelaat blijven we daar vannacht liggen en koersen daarna richting Loftahammar waar wij '[unsere] persönliche Schärenparadies entdecken können' (om weer onze vrienden Greti und Harm te citeren). Daarna gaat de koers voor het eerst sinds vele weken zuidwaarts: we hebben lang gedacht Gotland aan te doen, maar de zeiltocht daarheen bedraagt een dikke 60 nautische mijl, terug naar Öland idem, en dat is voor de kinderen -en voor ons ook gegeven de windstilte waarin we zitten- geen pretje: 11 uur lang een stampende dieselmotor in je oren, terwijl de terugweg nog beginnen moet. Een ander argument is dat de scheren dusdanig mooi zijn, dat het alleszins de moeite waard is daar nog te blijven, en dat Gotland ook tijdens een auto/vliegvakantie bezocht kan worden. Dus: vanaf dinsdag is de verwachting van de Noren (zie aanbeveling in te bezoeken sites; de Zweden beschikken tot hun schaamte over een zeer slechte weersite) dat de wind wat vanuit andere richtingen dan zuid gaat blazen. Gisteren hebben we onze trouwdag gevierd in Pippiland: na een bustocht -eindelijk wat zicht op de Zweedse binnenlanden, wat een schitterend ongerepte natuur waar de kust som
s tot diep in het land dringt- aangekomen te Vimmerby waar Astrid Lindgren is geboren. Daar is het Astrid Lindgrenpark waar alle bekende jeugdboeken (o.m. Ronja, Pippi Langströmm, Emil) terugkomen. Een heerlijk ruim opgezet park met allemaal speeltuinen en toneelvoorstellingen van de personages. Daarna de kinderen voor de Mac geplant met een dvd en samen op 1 fiets (jawel dat is een bezienswaardigheid in Zweden die enige toelichting vraagt: ouderen en kinderen fietsen hier met een veiligheidsvlaggetje op hun fiets, voor je gevoel draagt werkelijk iedereen een helm die slechts bij het naar bed gaan en dan nog alleen onder stabiele omstandigheden mag worden afgezet, en alle mensen die het water dichter naderen dan de kritieke grens van 2 meter dragen een zwemvest: veiligheid voor alles. Dus: als je je een Zweedse Jåmes Bønd voorstelt in een speedboot, draagt deze een zwemvest; het foldertje van Västervik toont een stoere vader met dochter in een speedboot op kalm water -beiden met zwemvest. 's Winters 
vriest het hier dicht, zo vertelt ons het foldertje van de omgeving. Mocht je gaan schaatsen neem dan het volgende mee: schaatsen, fakkels, overlevingspak, pikhaken, touw, fluitje, etc.). Hoe dan ook: Sas en ik reden dus samen op slechts één fiets, beiden ongehelmd door de stad waarbij we eerst de System Bolag (de staatwinkels die als enige sterke drank verkopen) aandeden ("verkoopt u ook hashies?") en daarna tegen het verkeer in terugreden naar Da Kit met de voor ieder herkenbare tassen van de System Bolag vervaarlijk slingerend aan het stuur; het leverde ons de nodige geschokte blikken op, waarbij je eerder verwacht dat een Zweed een uitgebreide argumentatie met je start waarom dit soort gedrag onoorbaar is, dan dat je de politie tegenkomt -die hebben we in Zweden (met uitzondering van de agenten in Pippi-land) sowieso nog niet gezien. "Yeah"' verzuchtten onze Zweedse vrienden enigszins gegeneerd, "Sweden is all about security". Niet het soort security van de Anglosaksische wereld van controle door autoriteiten maar zelf opgelegde en door sociale controle gegarandeerde veiligheid. Hoe dan ook: het champagne-ontbijt is achter de kiezen, de teksten zijn weer in geblogd: tijd om badwaarts te gaan en te genieten van wat komen gaat.
end weer bijtijds weg en gevaren tot molen De Zwaluw in Birdaard. Aardige rondleiding gekregen en eten gebunkerd. Toen door tot het dorpje voor Grouw. Ondertussen met Meik en Joost en Joris en Nancy contact over een treffen op het IJsselmeer. De volgende dag dus door richting Stavoren of Lemmer, afhankelijk van de wind. Op het Margrietkanaal krijgen we een waarschuwing voor onweer, hagel en waterhozen. We kijken het in Lemmer aan en besluiten over te steken naar Lelystad. Onderweg vormt zich boven Urk een zware bui. Volgens de buienradar -gelukkig bereik- trekt deze het land in. Door dus naar Lelystad. In de sluis breidt de bui zich toch uit richting ons. We schutten door en meren af aan de steiger van de Batavia. Als de bui overtrekt voor anker iets verderop. Zaterdag dan De Vlieter en 't Hoen tegemoet gevaren. Nog steeds onweerswaarschuwing maar de lucht ziet er niet dreigend uit. Om een uur of één t
reffen we elkaar in Pampushaven. Ongelofelijk leuk en gezellig om elkaar weer te zien. Neven en nichten zijn uitgelaten en verdelen zich over Hoen, Vlieter en Kittiwake. De wind staat in de loop van de dag behoorlijk door uit het Noorden, maar zal in de loop van de nacht afnemen. Was de verwachting. Niks was minder waar: om een uur of drie worden we wakker van de sterk toegenomen wind. De verkeerspost meldt Lelystad NNO 6bf. 's Ochtends vertrekken Hoen en Vlieter naar haven Muiderzand. Wij vinden het de moeite waard om de kop naar buiten te steken en met harde wind te varen. Met gewone fok, geen kluiver en dubbel gereefd grootzeil koersen we 320º met 5 knoop, het berghout geregeld in het water. Zo zeilt het schip heerlijk. Helaas: kinderen zeeziek en dan is de regel bij niet-noodzakelijke tochten dat we omkeren. Terug lopen we onder 
het kleine tuig nog een dikke 7 knoop. Mensen wat zeilt ons schip toch fantastisch in ruiger weer! De rest van de dag liggen we verwaaid, doen spelletjes, lezen en bereiden ons voor op het laatste rak richting Monnickendam. We zijn nu 76 dagen op het schip, hebben iets meer dan 1500 zeemijl gevaren en willen zo weer terug!
