Dinsdag 15 - Woensdag 16 juni
Vanaf de vorige blog: ditmaal gevaren via Gedsner naar Klintholm, zo'n 80 zeemijl dichter bij Stockholm -het eerder genoemde Vitte bleek niet in detail op onze kaartenset te staan hoewel het duidelijk binnen het 'S2' gebied valt :-(.

Het blijft nog even wennen met z'n vieren aan boord: het les geven aan Lidewijde, terwijl Feie nog gewoon mag aanrommelen en haar 'werkjes' doen, en van de ouder-kindrol switchen in de juf/meester-leerling-rol: het gaat niet vanzelf. Bovendien als de juf alsmaar uit de kajuit/klas wordt geroepen om te assisteren aan dek. Dit en zo'n uur voorbereiding op de lesstof de avond tevoren, maken het lesgeven niet de makkelijste combinatie met een zeilreis. de meiden zelf wisselen sterk qua humeur: als het schoolwerk af is klaart de lucht, de vriendinnen worden erg gemist, en de vergelijking met boot van broer valt alsmaar gunstiger uit: "Joris zou hier niet kunnen varen, toch pappa?" Nee, maar Joris kan weer op plaatsen varen waar wij niet kunnen komen. "Nou ja, dat is ook wel belangrijk, dan hebben zij ook wat", concluderen de meiden ietwat hautain. De interactie tussen beide meiden wordt ook steeds intenser: komen Saskia en ik terug van een ommetje, vraagt Lidewijde: "mamma, is het waar dat jij hebt gezegd dat Feie mij mag doden?" Wij kijken verbaasd naar Feie, die enthousiast roept: goeie he, goeie he?
Hoe dan ook: het vertrek uit Orth verliep goed -behalve dat ik vergeten was dat ik de dieselkraan had dicht gedraaid, en dit zich openbaarde terwijl we bij het uit de box manoeuvreren op een aantal jachten afvoeren- (zo'n uitgestoken boegspriet motiveert dat plastic enorm uit eigen initiatief opzij te gaan) alleen viel na een aantal mijlen de wind weg waarna... de motor weer gestart moest worden; met dieselkraan open ditmaal. Even voor Gedsner moet de vrachtvaardersroute overgestoken worden. (Spectaculair hoe een klein jachtje (onoplettend? onervaren?) probeerde een tanker weg te koppen, en vervolgens op brieke benen uren in het midden van de geul blijft wachten alsof het een veilige middenberm is, voordat het de westgaande route oversteekt.) Gedsner zelf was niet erg bijzonder: wel een doorwaakte nacht voor ieder (behalve Feie) vanwege de inkomende deining.
De volgende ochtend stond de westenwind nog stevig door met bijbehorende golven. Lang geaarzeld maar Radio Lubeck (Pappa-Delta, "guten morgen liebe Freunden des Wassersport") gaf aan dat er afnemende wind op het programma stond. Op de motor haven en geul langs grondzeeen uitgevaren waarbij we flink door elkaar gehusseld werden. Toen het zeil eenmaal stond ging het met een fabelachtige 7,2 knoop -ondanks eerste rif- richting Klimtsholm. De aankomst daar was fantastisch: stijle kliffen -als de kust van Dover alleen veel kleinschaliger. Een nog fantastischer plensbui ontnam het zicht op de havenmonding. Nu liggen we te dampen in het avondzonnetje en blijven een dagje hier om naar de kliffen te wandelen.

Gisteren -17 juni- om even voor zessen 's ochtends vertrokken naar het Deense eiland Bornhom,, vlak onder de Zweedse zuidkust. Wind was er nagenoeg niet, we hebben er tegen achten zo;n veertien uur motoren op zitten. Lang leve Volvo Penta. De tocht verliep tamelijk voorspoedig, alleen het oversteken van de shipping lane was spannend toen van alle kanten vrachtschepen aankwamen en als kers op de taart twee ferries: uiteindelijk ruim anderhalf uur bezig geweest met een stukje van 3 kilometer... En toen moesten we nog de haven in: terwijl de ontspanning er al weer was die hoort bij het binnenlopen van een nieuwe haven, hoorde ik opeens wat gesis achter ons: zo'n reusachtige catamaran-ferry voer pal achter ons, en wilde eerder de haven inlopen. Snel een stormrondje tegen de forse hekgolven en toen was er daadwerkelijk rust. Morgen bunkeren, daarna naar de oostkant en van het eiland gaan genieten!