Zaterdag 26 juni
Wat een heerlijke tocht hebben we vandaag gemaakt: eindelijk heeft het 'ijzeren zeil' rust gehad en hebben we met een rustige wind van Kristianopel naar Kalmar gezeild. Prachtig onder de hoge wal tussen Öland en het vaste land van Zweden door. De geur van naaldbos op zee is een aparte sensatie.

Kristianopel was geweldig: een prachtig karakeristiek Zweeds dorpje met aardig kerkje in een verder tamelijk leeg landschap. We lagen mooi aan de buitenkant van de haven -een akelig smal geultje eerst door, met zon tegen geen pretje, getuige ook het scherpjacht dat na ons kwam en met een klap op de rotsen vast kwam te zitten doordat ze net een tonnetje misten. Gelukkig allemaal met de schrik vrij, zonder schade. Maar goed: een prachtig haventje met een nog schilderachtiger havenmeester: uiterlijk oude zeerob, met hond, en daarbij als stijlbreuk een walkman uit de jaren tachtig die volop schettert om door de struikgewassen die uit zijn oren pluizen heen te blazen. Een geweldig karakter ook waar menig havenmeester een voorbeeld aan kan nemen: toen we de havengelden wilden voldoen vroeg hij "you from Kittiwake"? You have picture of Kittiwake? Give it to me. Hebben we niet bij ons. Ok, send it to me. You see there? (Twee muren met allemaal foto's van klassieke zeiljachten) There goes your picture. So, no money, just picture. Really!? Really!!

Toen we de volgende ochtend wakker werden bleken de Zweedse schepen -snel gevolgd door de andere- hun wanten te hebben versierd met seinvlaggetjes. Het bleek het midzomerfeest te zijn. En dat was een belevenis op zich: dansen rond de midzomerpaal op de nabij gelegen camping met allemaal kinderen en ouders die allemaal dingen uitbeelden die de Zweden vast al op de kleuterschool leren, en die wij met vertraging nasynchroniseerden.

We hadden nog wel wat langer willen blijven in dit paradijsje, maar de weersvoorspelling voorspelde -ten onrechte bleek later- wind die naar het noorden en daarna naar het oosten zou draaien. Daarmee hadden we tegenwind gehad, danwel aan lager wal gelegen als we waren gebleven. Dus snel getuigd en daarna die heerlijke tocht naar Kalmar. Daar liggen we nu nog, spelen op het strand, bunkeren diesel, water en eten.

Morgen dus naar verwachtig zo'n 43 mijl naar Figeholm. Dan zijn we tussen de scheren aangekomen en zo zoetjes aan is bij Sas en mij de verwachting gekomen dat daar ergens het keerpunt van de tocht zal liggen. 'Stockholm is nog ver' om Joop Z. te parafraseren. We hebben er inmiddels een dikke 600 zeemijl opzitten en zo'n 100 motoruren. Het midden van de vakantie ligt zo rond de dertiende juli dus het terugzeilen komt ook daarmee wat in zicht. Een beetje rust onderweg is welkom en -zo probeer ik wijs te zijn- moet zeilen natuurlijk ook wat zijn: de tocht is de bestemming.